Het favoriete plekje van onze gastvrouw Lora van den Hemel is het Zwarte Gat.

Het Zwin was lang dé toegang tot het rijke Brugge. Maar de verzanding van de Zwingeul nam rond de 13e eeuw al snel toe na het ontstaan van deze zeearm. Hierdoor werd de toegang vanuit Brugge naar de Westerschelde bedreigd. Daarom moest Brugge op zoek naar een oplossingen om de Zwingeul bevaarbaar te houden. Naast deze ongelukkige ontwikkeling bij het Zwin, bleek de kreek tussen het Eiland van Cadzand en het eiland de Wulpen steeds meer verbreed te worden. Dat kwam omdat het westelijke deel van de Wulpen overstroomd was. Als gevolg hiervan stroomde de vloed veel gemakkelijker in het Zwarte Gat richting Sluis, en daarmee Brugge.
Brugge meende dat dit nadelig was voor de bevaarbaarheid van het Zwin zelf, dus zorgde dat deze route vanuit het Zwarte Gat werd afgedamd. Brugge hoopte dat hierdoor het Zwin beter bevaarbaar zou worden. Echter, ondanks of juist door deze afdamming ging de verslibbing van het Zwin verder. Daarom moest Brugge op zoek naar andere mogelijkheden.

Het Zwarte Gat werd niet meer in gebruik genomen en daarom afgedamd en ingepolderd rond de 16e eeuw. Dit werd de Groote Sint Annapolder. Op een opwas die was ontstaan na de doorsteek van Croxhoeke werd het huidige Nieuwvliet gesticht. Ondanks dat het Zwarte gat werd ingepolderd, bleven er nog schorren over in de monding van het Zwarte Gat. Deze werden pas in 1623 van de Westerschelde afgesloten en ingepolderd. Dit werd de Zwarte Polder. Tweehonderd jaar later verdween deze polder onder water. Een klein deel van 8 ha werd in 1800 weer ingedijkt om de Groote Sint Annapolder te beschermen.
Dit deel staat nu bekend als de Verdronken Zwarte Polder en is tegenwoordig een natuurgebied. Het Zwarte Gat blijkt dus van invloed te zijn geweest op de toegangspoort het Zwin naar Brugge, maar heeft zelf niet de functie van toegangsroute gekregen.