Het favoriete plekje van onze gastvrouw Tess Cornelius is de molen van Retranchement. Gastvrouw Soan Lan Le heeft haar hart verloren aan de molen van Zuidzande en gastvrouw Marjolein van Viegen is persoonlijk betrokken bij de molen van Cadzand.

De molen van Retranchement is een koren- en pelmolen en één van de oudste standerdmolens van Nederland. Er bestaan nog maar slechts vier van deze molens in Zeeland en daarnaast is het de enige staakmolen met een pelinstallatie voor gerst.
De molen wordt nog steeds gebruikt, maar enkel om op vrijwillige basis graan de malen. De huidige molen stond al sinds 1643 op deze plaats. In de boeken staat dat deze in 1818 zou zijn herbouwd, doordat hij door een zware storm was omgewaaid. Dit blijkt achteraf alleen niet helemaal waar te zijn. Het zou namelijk al 100 jaar eerder gebeurd zijn, nadat door een zware storm meerdere molens in Zeeland en op de Zuid-Hollandse eilanden verwoest werden. Vervolgens is de molen een kleine 70 meter verder herbouwd met eerdere onderdelen van de oude molen. De molen heeft de Tweede Wereldoorlog wel overleefd maar raakte toch zwaar beschadigd.
In 1982/83 werd de molen alsnog grondig opgeknapt. Dit gebeurde nogmaals in 2003. Hierbij werd ook de pelsteen teruggeplaatst.
In de maanden juli en augustus is de molen iedere woensdag en zaterdag te bezoeken.

De molen van Zuidzande is een ronde stenen beltmolen aan de Sluissedijk in Zuidzande. De molen is gebouwd in 1874 en is tot 1968 in gebruik geweest als korenmolen. Ten gevolge van stormschade is de molen in dat jaar stilgezet. Pas in 1981 is hij hersteld. Deze molen is slechts één van de drie molens in Nederland met een houten hoepelvang.

De molen van Cadzand is pas in 1898 gebouwd en kreeg de naam "Nooit Gedacht". Door de opkomst van de stoommaalderijen, die niet afhankelijk waren van de wind, raakten de molens wat in de verdrukking en was het niet meer rendabel. Net als duizenden andere molens kwam de molen van Cadzand stil te staan en verloor zijn functie. In 1974 brandde de molen af. Inmiddels was het tij voor de molens gekeerd en besefte men dat met het verdwijnen van de molens een enorme geschiedenis verloren zou gaan. De welvaart van Nederland en Vlaanderen was te danken aan de molens. De vereniging van de Hollandse Molen zette zich in voor het behoud en we gingen inzien dat molens als nationaal erfgoed moesten erkend worden. De molen werd na de brand gerestaureerd en sindsdien draait hij terug.