Het favoriete plekje van onze gastvrouw Lisa Yde en onze gastheer Geert Cocquyt is het Zonnebos.
Het zonnebos gelegen te Sint-Laureins, op de grens met Bentille, is ongeveer 5 hectare groot en ligt op een oude zandrug (ontstaan tijdens de laatste ijstijden) en ligt bijgevolg ongeveer 2 meter hoger dan de omgeving. De naam Zonnebos is waarschijnlijk afkomstig van de naam van een herberg in de buurt met de naam “Le Soleil”. Het Zonnebos is gelegen aan de Graafjansdijk, een historisch zeer belangrijke dijk die de polder moest beschermen tegen de stormvloeden. Na de Elisabethsvloed van 1404 gaf Margaretha van Male, gravin van Vlaanderen, opdracht een zeewerende dijk aan te leggen. Later gaf haar zoon en opvolger Jan zonder Vrees, hertog van Bourgondië, het bevel de reeds bestaande dijken te verbinden tot één grote dijk die van het westen van het graafschap tot het oosten liep. Deze wordt nog altijd de Graaf Jansdijk genoemd.
De Graaf Jansdijk is op vele plaatsen goed bewaard, maar op andere plaatsen volledig afgegraven. De Graafjansdijk wordt ter plaatse ook "de sperrendijk" genoemd en was aanvankelijk zeer bebost met vooral dennen of sparren. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden de meeste bomen gekapt en de stammen werden aan de kustlijn schuin ingeplant. De Duitse veldmaarschalk Erwin Rommel liet op veel plekken deze soort versperring plaatsen die een eventuele geallieerde invasie moesten bemoeilijken.
Bij de plaatselijke bevolking wordt het zonnebos "de fleinus" genoemd. Het woord fleinus komt van Flines. In de 13de eeuw behoorde dit bosrijke gebied immers tot het Graafschap Vlaanderen en de abdij van Flines die het hier voor het zeggen had.
Het zonnebos gelegen te Sint-Laureins, op de grens met Bentille, is ongeveer 5 hectare groot en ligt op een oude zandrug (ontstaan tijdens de laatste ijstijden) en ligt bijgevolg ongeveer 2 meter hoger dan de omgeving. De naam Zonnebos is waarschijnlijk afkomstig van de naam van een herberg in de buurt met de naam “Le Soleil”. Het Zonnebos is gelegen aan de Graafjansdijk, een historisch zeer belangrijke dijk die de polder moest beschermen tegen de stormvloeden. Na de Elisabethsvloed van 1404 gaf Margaretha van Male, gravin van Vlaanderen, opdracht een zeewerende dijk aan te leggen. Later gaf haar zoon en opvolger Jan zonder Vrees, hertog van Bourgondië, het bevel de reeds bestaande dijken te verbinden tot één grote dijk die van het westen van het graafschap tot het oosten liep. Deze wordt nog altijd de Graaf Jansdijk genoemd.
De Graaf Jansdijk is op vele plaatsen goed bewaard, maar op andere plaatsen volledig afgegraven. De Graafjansdijk wordt ter plaatse ook "de sperrendijk" genoemd en was aanvankelijk zeer bebost met vooral dennen of sparren. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden de meeste bomen gekapt en de stammen werden aan de kustlijn schuin ingeplant. De Duitse veldmaarschalk Erwin Rommel liet op veel plekken deze soort versperring plaatsen die een eventuele geallieerde invasie moesten bemoeilijken.
Bij de plaatselijke bevolking wordt het zonnebos "de fleinus" genoemd. Het woord fleinus komt van Flines. In de 13de eeuw behoorde dit bosrijke gebied immers tot het Graafschap Vlaanderen en de abdij van Flines die het hier voor het zeggen had.
Contact info
Het Zonnebos